روشی نوین برای مدلسازی و برنامه ریزی فعالیت های گروهی بشری در فضا – زمان

انسان موجودی اجتماعی است که بسیاری از فعالیت هایش در همکاری با سایر افراد و به صورت گروهی انجام می­شود. انجام این فعالیت ها هم به مکان و هم به زمان وابسته می­باشند. بنابراین برای تمامی عملکردها و سایر مواردی که در چرخه مدیریت بهینه فعالیت های گروهی بشری و چگونگی همکاری بین آنها بکار گرفته    می­شوند، باید هر دو جنبه مکان و زمان را با هم در نظر داشت. در این پژوهش تلاش شده که با مدلسازی مکانی - زمانی فعالیت های گروهی بشری راهی برای افزایش راندمان انجام فعالیت های دسته جمعی انسانها ارائه نماید. بدین منظور تئوری هاگرستراند را به عنوان مبنای مدلسازی در نظر گرفته و آنرا با استفاده از برنامه ریزی ابتکاری گسترش داده و در پایان، مدلی جدید برای مدلسازی فعالیت های گروهی بشری در بستر مکان و زمان ارائه کرده است. مدل پیشنهادی قابل پیاده سازی در سیستمهای اطلاعات مکانی بوده و باعث حل مسائل چندبعدی در فضای متناسب خود می­شود. برای مشخص شدن کارایی مدل، فعالیت های دو گروه زنده یابی و آواربرداری از گروه های کاری امداد و نجات زلزله به دو صورت معمولی و در قالب مدل، شبیه سازی و ارزیابی شد. میانگین نتایج، بهبود 83/18 درصدی کارایی گروه ها در صورت استفاده از مدل را نشان می­دهند